Yazı: Bilge BaşAldous Huxley’nin Cesur Yeni Dünya&nbsp;(Brave New World)&nbsp;romanı, geleceğin teknolojik gelişmelerine dair pek çok öngörüyü içinde barındırsa da, asıl önemi insanın ruhsal ve ahlaki yapısına yönelik sorulara dikkat çekmesinde yatar. Roman, teknolojinin insan yaşamını daha konforlu hâle getirdiği, sağlıklı ve mutlu bir toplum oluşturduğu bir dünyayı resmeder. Ancak bu "mükemmel" dünya, bireyin özgürlüğünü, duygularını ve derin insani bağlarını kaybetmesiyle inşa edilmiş bir distopyadır. Bu bakımdan, yüzeyde ütopya gibi görünen dünya, aslında insani değerlerin kaybolduğu karanlık bir tabloyu gözler önüne serer. Kitap, insanlığa bu büyük soruyu sorar:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Teknolojik ilerleme uğruna insan olmanın özünü, duygusal derinliği ve bireysel özgürlüğü kaybetmeye değer mi?</blockquote>Huxley, teknolojinin bizi ileriye taşıdığı gibi, insanlığımızdan da götürdüğünü düşündürüyor. Günümüzde de benzer bir durum var. Teknoloji, tıptan astronomiye birçok alanda büyük ilerlemeleri kolaylaştırıyor. Eskiden çok daha uzun süren işlemleri şimdi çok daha kısa sürede tamamlamak mümkün. Ancak Huxley, bizlere önemli bir uyarı da yapıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(208, 207, 251); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Teknolojiye ne kadar bağımlı hâle gelirsek, insan olmanın temel unsurlarını da o kadar gözden çıkarma riskiyle karşı karşıya kalabiliriz.&nbsp;</blockquote>Kitapta, teknolojinin kontrolündeki bir dünyada insanların fiziksel ihtiyaçlarını karşılayabildiğini, ancak duygusal ve manevi ihtiyaçlarının ihmal edildiğini okuyoruz. İnsanlar doğrudan kontrol altındadır; duygulara, sanata, bireysel düşünceye yer yoktur. Mutluluk, teknolojik ve kimyasal yollarla sağlanmakta ancak bu mutluluk sahte ve yüzeysel bir düzeyde kalmaktadır. Bireyselliğin yerini toplumsal kontrol almış ve duyguların yerini mekanik düzen doldurmuştur.Teknolojinin bize sunduğu fırsatları yadsımamak gerek. Sağlık alanında sağladığı ilerlemeler, insan ömrünü uzatmada ve yaşam kalitesini artırmada büyük rol oynuyor. Yapay zeka kullanımı, özellikle tıp alanında hastalıkların erken teşhisi ve tedavisi açısından büyük umut vadediyor. Ancak yapay zeka ve teknolojinin insan hayatına tamamen hükmetmesi, insanın kendi doğasıyla bağını koparma riski de taşıyor. Teknolojinin gücü ile duygusal ve ahlaki değerler arasında hassas bir denge kurmak gerekiyor. İşte Huxley’nin romanı tam bu noktada devreye giriyor ve teknolojinin hayatımızdaki yerini sorgularken, insan olmanın ne demek olduğunu yeniden düşünmemize sebep oluyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu yüzden Aldous Huxley’nin&nbsp;1932 yılında kaleme aldığı Cesur Yeni Dünya, artık sadece bir bilimkurgu romanı değil, bugünün dünyasında geçerliliğini halen koruyan bir uyarı niteliği taşıyor; aynı zamanda etik ve ahlaki değerlerin korunması gerektiğini de hatırlatıyor.&nbsp;</li></ul>Yüzeyde mutlak mutluluk ve refah içinde yaşayan bir toplum, ancak derinlerde özgürlüğünü kaybetmiş, duygusal bağları kopmuş bireyler, bugünün dünyasını da hatırlatıyor.&nbsp;Bu kitabı okuduğunuzda, sadece teknolojinin geleceği hakkında düşünmekle kalmıyor, aynı zamanda insan olmanın ne anlama geldiğini, duygusal bağların ve bireyselliğin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha fark ediyorsunuz.

Aposto Kitap

Aldous Huxley’nin Cesur Yeni Dünya (Brave New World) romanı, geleceğin teknolojik gelişmelerine dair pek çok düşünceyi içinde barındırsa da, asıl önemi insanın ruhsal ve ahlaki yapısına yönelik sorulara dikkat çekmesidir.

Cesur Yeni Dünya: Gelecek bir distopya mı?

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">6. Son şans: Cesur Yeni Dünya&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir?&nbsp;Sergi. Yasin Arıbuğa, 1998arthur, Buğra Bilgen, İrem Tok ve Egemen Tuncer’in merceğinden dijital dünyanın farklı hâllerine bir bakış sunan&nbsp;Cesur Yeni Dünya, sanatçıların 3d/bilgisayar destekli animasyon/video formatında ürettikleri NFT işlerine odaklanıyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede?&nbsp;PİLOT Galeri&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman?&nbsp;30 Nisan’a kadar&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli?&nbsp;Sergi, web 3.0 dünyasını anlamak üzere bir yol haritası niteliğinde.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Sergiyi salıdan cumartesiye 14.00-19.00 saatleri arasında ziyaret edebilirsin.</li></ul>

Aposto İstanbul

Bir sahaftayız. Aralarında kaybolduğumuz tozlu raflarda hayatımızın bir noktasında karşılaştığımız yazarları görmeyi ve hikâyelerini hatırlamayı seviyoruz. Aldous Huxley’nin kült eseri Cesur Yeni Dünya’nın eski bir basımı takılıyor gözümüze. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwM2EyNjhlNmE5MzgwMDAwN2VkOGFkZiZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cCUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3MudG8lMjUyRm4lMjUyRnlpbGRpemxpLWJpci1oaWtheWU="">Yıldızlı Bir Hikaye</a>’nin son sayısı, yazarın İngiltere’nin küçük bir kasabasında doğduğunu fısıldıyor. Cesur Yeni Dünya’nın ilhamını Billingham’daki bir kimya laboratuvarında bulduğunu anlatıyor. Hayatının geçtiği yolları dinlemeye devam ederken yazarla ilgili detayları bilmenin okuduğumuz kitapla olan etkileşimimize nasıl yansıdığını düşünüyoruz. Örneğin, Huxley'nin kimya kariyerini bırakıp bir edebiyat dergisi olan Athenaeum’u çıkarmakla kendi cesaretini yansıttığını duyunca hayatta seçtiğimiz yolların olduğumuz insanlara etkisi ve bazen sadece cesur olmanın neler getirebileceğini düşünüyoruz. Cesaret kavramı zihnimizde dolanırken rafların arasında Dorothee Elmiger'ın Cesurlara Davet’i çarpıyor gözümüze. Yazarın ilk distopik romanından <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwM2EyNjhlNmE5MzgwMDAwN2VkOGFkZiZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZyZWFkLmFwb3MudG8lMjUyRm4lMjUyRjFraXRhcDFtZWthbg=="">1Kitap1Mekan</a>’da bahsedildiğini ve öneri köşesini tuttuğunu anımsıyoruz. Cesaret ve korkaklık, farkındalık ve gözü kapalılık… İkilikleri düşünürken kapıdan biri giriyor. Rafları karıştırırken göz göze geliyoruz. Konuşabileceğimiz çok şey olduğundan eminiz.

Aposto Playground

Rönesans'ın en önemli düşünürlerinden Erasmus, bugün bizim yücelttiğimiz o dönem için “Bu çağ, tarihin en kötü çağı." demişti. İnsanlar tarih boyunca genellikle kendilerinden önceki geçmişi iyi, şimdiki zamanı kötü, gelecek zamanı daha da kötü olarak nitelendirdi. Kuşkusuz bunda geleceğin bilinmezliği ve yaşlanma gibi faktörler de yer alıyor. Bu kötümser tavır, yaşanan gerçekliklerle de harmanlanıp zaman içinde ütopyaların tam karşısına dikilen distopyaları ortaya çıkardı. 1984 ve Cesur Yeni Dünya'yla birlikte distopya denince akla ilk gelen kitap Fahrenheit 451’i, yazarı Ray Bradbury’nin doğum günü şerefine “Raftan” indiriyoruz. Raftan indireceğimiz bir diğer dikkat çekici isim Napoleon olacak.• Ray Bradbury - <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmM2UyNDZiODI1MDYxMDAwN2YwZTU1MiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyZGNlZWQ1ODgwMDA2MWM3OGVmJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3Lml0aGFraS5jb20udHIlMjUyRnVydW4lMjUyRmZhaHJlbmhlaXQtNDUxJTI1MkY="">Fahrenheit 451</a>: Gelecekte bir zamanda itfaiye erleri artık yangın söndürmek yerine evlerde tespit ettikleri kitapları yakmakla görevlidir. Bu mesleğe gönülden bağlı itfaiye erlerinden biri de Guy Montag’dır. 22 Ağustos 1920 doğumlu bilim kurgu ve distopya yazarı Ray Bradbury’nin 33 yaşındayken 1953 yılında yayımladığı roman kısa sürede dikkatleri üzerine çekti. 1949’da George Orwell’in yayımladığı 1984 gibi karanlık bir gelecek tasvir eden Ray Bradbury, itfaiye eri Guy Montag’ın görevini layığıyla yaparken birden değişmeye başlayan düşüncelerini kitabın sayfalarında aktarıyor. Fahrenheit 451’i diğer distopyalardan ayıran ve belki de daha korkutucu kılan yönü Ray Bradbury’nin yarattığı bu evrende insanları içinde bulundukları düzene razı bir şekilde konumlandırmasıdır. Gelecekte bizi nelerin beklediğini kestiremesek de Bradbury ve hatta Huxley'le Orwell gibilerin çizdiği tablo hele ki şu salgın günlerinde epey moral bozucu.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-20T09:28:38.174Z.jpeg" alt="Guy Montag"><figcaption>Guy Montag</figcaption></figure>2012 yılında aramızdan ayrılan Ray Bradbury’in, Fahrenheit 451 romanın yanı sıra pek çok eseri İthaki Yayınları tarafından Türkçeye de kazandırılmış durumda. Yazara dair ileri okumalar yapmak isteyen distopya ve bilim kurgu meraklılarını Mars Yıllıkları ve Sonbahar Ülkesi gibi kitaplara doğru bir yolculuğa davet edelim. Bu arada belirtmekte fayda var; Yeni Dalga akımının büyük auteur'lerinden François Truffaut’nun ilk kez 1966 yılında Venedik Film Festivali’nde gösterilen Değişen Dünyanın İnsanları adlı filmi bir Fahrenheit 451 uyarlaması olma özelliği taşır. Fransız yönetmen Truffaut, Ray Bradbury’nin yapıtına kendince bir yorum katmayı da ihmal etmediği filmde Guy Montag’ı Oskar Werner canlandırıyor.• Balzac/Stendhal – <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmM2UyNDZiODI1MDYxMDAwN2YwZTU1MiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyZGNlZWQ1ODgwMDA2MWM3OGVmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5ldmVyZXN0eWF5aW5sYXJpLmNvbSUyNTJGa2l0YXAlMjUyRm5hcG9sZW9uLWVmc2FuZXNpLWhlbm9yZS1kZS1iYWx6YWMtc3RlbmRoYWwlMjUyRjM4NjIwNg=="">Napoleon Efsanesi</a>: Ne olacağı belirsiz karanlık bir gelecekten geçmişe dönelim. Paris’in en görkemli yapılarından biri olan Les Invalides’teki mozole her yıl yolu bu şehre düşenleri ağırlıyor. Bazı dedikodular o mozolede yatanın ünlü Fransız komutan ve imparator Napoleon’a ait olmadığı yönünde olsa da özellikle turistler genel geçer kabulle bu tarihî kişiliği selamlıyor. Devrim sonrasının başarılı bir subayıyken kısa sürede yükselen, Beethoven’in bestesini önce ithaf ettiği sonra büyük bir hayal kırıklığıyla bu ithafını geri çektiği tarihsel kişilik Napoleon hakkında Türkçe kaynaklar ne yazık ki yeterli seviyede değil.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-20T09:32:54.523Z.jpeg" alt="Napoleon"><figcaption>Napoleon</figcaption></figure>Geçtiğimiz haftalarda “Raftan” indirdiğimiz Napoleon Efsanesi neyse ki bu açığı kapatmada önemli bir noktada duruyor. Fransız Edebiyatı’nın&nbsp;iki simge ismi Balzac ve Stendhal’in Napoleon’a dair kaleme aldıkları yazılarını derleyen çalışma, Everest Yayınları tarafından Fatih Yücel’in çevirisiyle raflardaki yerini aldı. Napoleon’un seferlerine bir subay olarak katılan Stendhal’in akıcı biyografisiyle başlayan kitabın ikinci bölümünde ise Balzac’ın Napoleon’un uyguladığı politikalar ve fikirlerine dair görüşleri yer alıyor. Türkiye’de ağırlıklı olarak Parma Manastırı ve Kırmızı ve Siyah romanıyla tanınan ama çok sayıda biyografi çalışmasına da imza atan Stendhal kalemiyle 19. yüzyılı şekillendiren isimlerden biri olan Napoleon’un âdeta fotoğrafını çekiyor.

Duende

&nbsp;Aldous Leonard Huxley, İngiltere’nin küçük bir kasabasında seçkin bir ailenin üçüncü çocuğu olarak dünyaya geldi. Büyükbabası zoolog ve Darwin’in sıkı bir savunucusu, babası “Cornhill” dergisinin sahibi, annesi ise şairdi. Kardeşi Noel Trevenen Huxley, tıpkı büyükbabası gibi biyolojiyle ilgileniyordu. Kendi elleriyle hayata dur diyen Trevenen Huxley’nin ölümü, Aldous’u en çok etkileyen çocukluk travmalarından biri olarak onu hep kovaladı. Ayrıca 14 yaşındayken annesini kaybetti ve babası tekrar evlendi. O sıralarda sol gözündeki keratit nedeniyle üç yıl boyunca kör kaldı. Bu, doktorluk hayallerinin de sonunu getirdi ama aynı zamanda iç dünyasına yönelmesine ve yazmaya başlamasına olanak sağladı. Gözü daha sonraları iyileşse de ömrünün sonuna kadar sol gözüyle başı dertte olacak, hiçbir zaman eski sağlığına kavuşamayacaktı.&nbsp;Gençliği-Orta Yaşları17 yaşında ilk romanını çoktan yazmıştı fakat 1921 yılına kadar yayımlamadı. Oxford’da İngiliz Edebiyatı okudu ve yazarlık kariyerine burada başladı. “Oxford Poetry” adlı dergide kısa hikayeleri ve şiirleri yayımlandı. I. Dünya Savaşı’na gönüllü olarak katılmak istedi fakat “görme kaybı” sebep gösterilerek reddedildi. Üniversiteden mezun olduktan sonra babasının himayesinde yaşamak ve onun üzerinden geçinmek istemediği için bir yıl boyunca Eton Üniversitesi’nde Fransızca dersleri verdi. Burada George Orwell (Eric Blair), Steven Runciman gibi başka önemli yazarlara öğretmenlik yaptı.&nbsp;Sınıfa hakimiyeti berbat olarak anılsa da, öğrencileri Huxley’nin dil hakimiyetinin muhteşem olduğunda hemfikirdiler.Daha sonraları Huxley, Billingham’da Kimya Laboratuvarları’nda çalıştı. Burası “Cesur Yeni Dünya” adlı distopyasını yazarken ilham aldığı en önemli yerlerden birisiydi. Burada Bertrand Russel, Alfred North Whitehead ve Clive Bell gibi isimlerle tanıştı ve ona edebiyat dergisi olan Athenaeum’u tekrar canlandırmayı teklif ettiler, Huxley de bu teklifi geri çevirmedi. Ardından bir mülteci olan Maria Nys ile evlendi ve bir oğulları oldu. Birkaç yıl sonra oğullarını da alıp İtalya’ya gittiler ve Huxley burada, dostu ve bir yazar olan D.H. Lawrence’ı ziyaret etti.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-19T18:52:48.552Z.jpeg"><figcaption>Aldous Huxley</figcaption></figure>&nbsp;Cesur Yeni DünyaÜtopya mı Distopya mı?''Ütopya'' bazen ''yok yer'' anlamına gelir, Yunanca ''ou-topos'' kelimesinden türetilmiştir; bazılarıysa onu ''euro''daki eu (yu) sesiyle telaffuz eder, bu durumda da ''sağlıklı yer'' veya ''güzel yer'' manasına gelir. Bu, Sir Thomas More'un 16. yüzyılda kaleme aldığı Ütopya adlı eserindeki kelime oyunudur. Distopya ise arzulanmayan ve hiçbir güzelliği barındırmayan evrendir.Cesur Yeni Dünya 1932 yılında yayımlandı. O vakitler İngilizce’de “cesur” anlamına gelen “brave” kelimesi “güzel” anlamını taşıyordu. Yani kitabın ismine “Güzel Yeni Dünya” diyebiliriz. Peki bu dünyayı güzel kılan neydi?&nbsp;Cesur Yeni Dünya, bakış açınıza göre ya kusursuz bir ütopya ya da onun çirkin bir zıttı olan distopyadır. İnsanlar güzeldir; hastalıklardan, endişelerden uzak ve muaftır ama bu muaflık cennetvari değildir.Kitap AF(After Ford) 632 yılında geçiyor. Ford, kitap yazılırken T Model araçlarını tanıtıyordu ve tabiri caizse tanrı gibi kendisine tapılıyordu.&nbsp;Kitaptaki bu evrende şartlandırılmış duygular, kalıcı olmayan ilişkiler vardı ve bireyselliğe asla izin verilmiyordu. Herkes herkese aitti. Çünkü burası cesur bir dünyaydı.Yazar, Cesur Yeni Dünya için yıllar sonra yazdığı önsözde şu satırları dile getirir:''Geleceğin en önemli Manhattan Projeleri, politikacıların ve katılan bilim insanlarının ‘mutluluk sorunu’ adını vereceği konuda -diğer bir deyişle insanlara köleliklerini sevdirme sorunu konusunda-, devlet sponsorluğunda yürütülecek büyük çaplı araştırmalar olacaktır. Ekonomik güvence olmazsa kölelik sevgisi hayata geçirilemez; kısacası, güçleri kendinde toplayan hükümet ve idarecilerinin kalıcı güvence sorununu çözeceklerini varsayıyorum. Fakat güvenceler, kolaylıkla varmış gibi kabul edilirler. Güvencelerin sağlanması salt yüzeysel, dışsal bir devrimdir. Kölelik sevgisi, insan zihin ve bedenlerinde derin ve kişisel bir devrimin sonucu olarak oluşturulmadıkça başarılı olamaz.’’İlginçtir ki; yayımlandığı tarihte birçokları tarafından sertçe eleştirilmiş, dünyadaki birçok okul ve kütüphane kitabın okutulmasını yasaklamıştır. Bugün bile hala yasaklı listelerdedir.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-19T19:13:40.297Z.jpeg" alt="Aldous Huxley"><figcaption>Aldous Huxley</figcaption></figure>Cesur Yeni Dünya’da açlık yoktu, savaş yoktu, hatta ölümün vakitsizliği bile yoktu. Ne zaman öleceğinizi düşünmeniz faydasızdı, çünkü doğduğunuz an belliydi öleceğiniz tarih. Hem de saniyesine kadar. Peki, ne vardı bu yeni dünyada? Bu kitap elinize geçtiği takdirde, cesur bir dünya ile karşılaşacaksınız. Cesurluğunu, korkaklığından alan bir dünya bu.&nbsp;Huxley ve The Doors GrubuHuxley, 1937’de ABD’ye gitmek üzere Avrupa’dan ayrıldığında ününün doruğundaydı. Aynı yıl, ikliminin gözlerine iyi geleceği inancıyla Kaliforniya’ya yerleşti ve ölünceye dek orada yaşadı.&nbsp;‘’Tanrı ölecek ve mutluluk tüm dünyayı esir alacak.’’ California’ya gittikten sonra karşılaştığı ifadesiz suratlar, uyuşturucu ve sınırsız seksten sonra bu cümleyi dile getirdi. 1954 yılında yayımlanan “The Doors of Perception” ve bu kitabın devamı niteliğindeki “Heaven and Hell” geniş yankılara yol açtı. Kitap “beat kuşağı”nın başucu yapıtlarından biri oldu. The Doors adlı müzik topluluğu, adını bu kitaptan esinlenerek aldı. Zaten yazar da, İngiliz şair William Blake'in yazdığı bir şiirden esinlendi bu ismi. Huxley kitapta, bir tür uyuşturucu olan meskalin sayesinde yaşadığı deneyimleri paylaştı.&nbsp;Kaliforniya’da Bir İngilizAmerika’da senaryo yazarı olarak çalışıyordu ve haftada 3.000 Amerikan Doları kazanıyordu (2021 yılına göre bu miktar 50.000 doları buluyor). Tüm parasını Nazi baskısından kaçmaya çalışan sol görüşlü yazarlar ve bilim insanları için harcıyordu.Öğrencisi George Orwell “1984” adlı kitabını yayımladığında ona tebriklerini bir mektup yoluyla iletti: Gelecek birkaç nesil içinde hükümetler, hapishanelerin ve şartlandırmaların bir işe yaramadığını; hipnozun hapishanelerden daha etkili olduklarını keşfedecekler. Böylece insanları sorgulamak daha kolay olacak ve onları köleliğe, daha kolay alıştıracaklar.”<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-19T19:14:05.961Z.jpeg" alt="Aldous Huxley"><figcaption>Aldous Huxley</figcaption></figure>ÖLÜMÜ VE CESUR YENİ DÜNYA’DAN BİR ALINTIÜnlü ve başarılı yazar Aldous Huxley 69 yaşına geldiğinde gırtlak kanserine yakalanmış ve konuşamaz hale gelmişti. Karısına “LSD 100microgram, kas içi”&nbsp;yazan bir kağıt verdi. İlk dozdan tam bir saat sonra ikinci dozu aldı ve birkaç saat sonra hayatını kaybetti. Aldous Huxley’nin ölüm haberi medyada büyük ses getirmedi. Çünkü dönemin Amerika Birleşik Devletleri Başkanı John F. Kennedy de o gün suikasta kurban gitmişti.&nbsp;Meraklısı için Aldous Huxley’nin mezarı.&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzAwMTdhNmE5MzgwMDAwN2QwM2FlOCZ1c2VyPTYwMjU1NTc1MzcxNTc2MDAwNmFiOGNiMyZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZmluZGFncmF2ZS5jb20lMjUyRm1lbW9yaWFsJTI1MkY4NzA3MTI3JTI1MkZhbGRvdXMtbGVvbmFyZC1odXhsZXk="">Bu siteden</a> birçok ünlü kişinin mezarlarını bulabilir ve inceleyebilirsiniz.&nbsp;‘’Entelektüel üstünlüğü, ahlaki sorumlulukları da beraberinde getiriyor. İnsan ne kadar yetenekli olursa, insanları yoldan çıkarma gücü de o kadar büyük oluyor. Birçok insan yoldan çıkacağına, bir tek insan acı çeksin, daha iyi. Meseleyi tarafsızca düşünürseniz siz de anlarsınız ki Bay Foster, hiçbir suç, davranış bozukluğu kadar bağışlanmaz değildir. Cinayet sadece bireyi öldürür; sonuçta birey nedir ki? Elinin tersiyle, sıra sıra mikroskobu, deney tüpünü ve kuluçka makinesini işaret etti. Kolayca yeni bir birey üretebiliriz, hem de istediğimiz kadar. Uyumsuzluk, bir tek bireyin hayatından çok daha fazlasını tehdit etmektedir; doğrudan, Toplum’un kendisi için bir tehlike oluşturur.’’-Cesur Yeni Dünya/Aldous Huxley&nbsp;HAFTAYAHaftaya Ernest Hemingway'in hayatını ve eserlerini yakından tanıyacağız. O güne dek kendinize iyi bakın, hoşça kalın.

Yıldızlı Bir Hikâye

Aldous Huxley’nin Çocukluk Yılları

Kimdi Bu Aldous Huxley?

Dün akşam açıklanan kararla, 1 Haziran’dan itibaren şimdiye kadarki kısıtlamaların, aksi bir durum olmadığı sürece rafa kalkacağını öğrendik. Bu, bir nebze ferahlatsa da hâlâ <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://www.newyorker.com/news/our-columnists/will-the-coronavirus-create-a-more-progressive-society-or-a-more-dystopian-one">bilinmeyenlerle</a> çevriliyiz. Bir süre öncesine kadar koronavirüs salgınıyla beraber distopik bir kurguyu andıran yıl, şimdi bir romanın gelişmeden sonuca bağlanan bölümünü anımsatıyor. Çünkü tam anlamıyla bitmemiş ve farklı izler bırakacak bir süre geçirilmesine sebep olabilir. Üç ayda bir yayımlanan düşünce dergisi Cogito’nun <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="http://kitap.ykykultur.com.tr/dergiler/cogito/bugunun-distopyasi">Bugünün Distopyası</a> temalı sayısının giriş metninden bir cümle düşündürüyor:“İnsanı özgürleştirmek için insan hizmetine verilen teknolojinin, insanların hizaya sokulması, denetlenmesi için kullanılması, özgürleşmenin değil, tahakkümün aracı olması, geç kapitalizmin cilvesi, onun diyalektiği.”&nbsp;Karantina döneminde üretilmeye başlanan içerikler çoğunlukla nasıl bir çıkmazın içinde olunduğuna odaklanıyor. Sürecin devam etmesi de bir süre sonra bunun gerçek olamayacağını, ancak distopya olabileceğine işaret etti, hâlâ da ediyor. Bu içeriklerde öne çıkan kavramlar ise belirli:<ul><li>Belirsizlik ve unutmak: Maddi ve manevi kayıpların haricinde kişilerin motivasyonlarını azaltan kısmı, sürecin bir şey vadetmemesi. Bunun demokratik olduğuna vurgu yapılsa da sosyolog Pierre Bourdieu, belirsizlik altında yaşayanların, geçmiş ve gelecek köprüleri yıkıldığı için geleceği iyi okuyamadıklarını yazar. Bourdieu ayrıca bunun zamandan kopmaya, hayalle yaşamaya ve halüsinasyona sebep olduğunun altını çizer. Tarih profesörü Christian Meier ise geçmişte insanlığı ayakta tutan şeyin travmatik olayların unutulması olduğunu söyler. Unutmakla ilgili olan sadece yayımlanan eserler bile çoğunlukla bunu destekleyen yapıdadır. Okuma yapmak isteyenlere <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="http://yapikrediyayinlari.com/kitaplar/unutmanin-kitabi-ruyalarimizi-neden-hemen-unuturuz-anilarimiz-neden-surekli-degisir">bir tavsiye</a>...&nbsp; &nbsp;</li><li>Ütopya: Kavramın tersiyle <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://www.youtube.com/watch?v=cDeMzg31T2I">var olduğu</a>, distopyanın da insanları kontrol altına almak için gösterilen bir hayal ürünü olduğu yazılır. Bunu, Mülksüzler, 1984, Cesur Yeni Dünya gibi distopik romanlarda görürüz. Nitekim, bahsi geçen dergide yer alan bir yazıda Machiavelli’nin <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Prince">Prens</a> adlı eserine atıf yapılarak “akıllı bir hükümdarın var olan sorunları değil, geleceğin potansiyel sorunlarını önceden görüp engel olmaya çalışacağı” aktarılır.* &nbsp;</li><li>Planlama: Burada yaşam alanlarının, mekânların planlamasından ziyade geleceğin <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Scenario_planning">senaryolarla</a> işlenmesine dikkat çekiliyor. ABD’nin soğuk savaş dönemiyle beraber uygulamaya hız verdiği bu yöntem, aslında bir sonuç. Aynı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://medium.com/@llanirfreelance/roland-barthes-decoding-images-and-image-rhetoric-explained-857db3c045d3">reklam</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Public_relations">halkla ilişkiler</a> kavramları gibi. Dolayısıyla başarılı olmak ve belirsizliği yenmek için yapılması <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://hbr.org/2006/05/preparing-for-a-pandemic">gereken</a>, post-hakikat kavramına alan açmadan makineleşmekten çıkmak ve yüzleşmek olabilir. * Çalkıvik, Aslı. "Distopya: Egemenin Ütopyası". Cogito Sayı: 90 (2018): 43</li></ul>

Aposto Gündem

Bir süre öncesine kadar koronavirüs salgınıyla beraber distopik bir kurguyu andıran sene, şimdi bir romanın gelişmeden sonuca bağlanan bölümünü anımsatıyor. 

Cesur Yeni Dünya ile ilgili hikayeler